Léo Taxil en Duivels Vrijmetselarij

In de boekenkast(en) van Sterzoeker staan veel vreemde boeken. Een van de meest obscure boeken, over de vrijmetselarij, in deze kast, is wel het boek van Léo Taxil; "De geheimen van de vrijmetselarij". (Ned. vert.)

Léo Taxil was een bijzonder mens, die bijzonder dingen schreef. Taxil was met zijn opruiinge boeken niet bij iedereen even geliefd. Léo Taxil was dan ook niet vies van relletje. Allemaal redenen die zijn persoon en boeken interessant maken, om er eens nader in te duiken.



Het boek; "De geheimen van de vrijmetselarij" van Léo Taxil, beschrijft uitgebreid de "duister praktijken van de vrijmetselarij" Het boek is rijk geïllustreerd met spectaculaire afbeeldingen van de, in Taxil's ogen, beschreven duivels vrijmetselarij rituelen.

Léo Taxil

De verspreiding van de oorspronkelijke franse editie van "De geheimen van de vrijmetselarij" getiteld “Les Mystères de la Franc-Maçonnerie” werd door de auteur en uitgever groots aangepakt. Teniend eeen groot publiek te bereiken, en aanschaf mogelijk te maken voor mensen met smalle beurs, verschijnt het werk in afleveringen, in drie verschillende edities, in prijs variërend van 10 tot 75 centimes. Het is niet verkrijgbaar in de boekhandel, maar op het station, waar de afleveringen belanden tussen de stuiverromans. Taxil was daar een bekende. Hij had al de nodige erotische schrijfsels het licht doen zien.

Léo Taxil: Les Mystères de la Franc-Maçonnerie

Om het werk commercieel aantrekkelijk te maken, werden een tekenaar en een graveur aangetrokken, die zich uitleefden in sensationele, vaak gruwelijke prenten, waarop mooie vrouwen veelvuldig aanwezig zijn. Naast mooie plaatjes moest ook de tekst extra boeiend zijn. Er moest gezorgd worden dat de lezers reikhalzend zouden uitkijken naar de volgende aflevering.

Het boek verscheen in meerdere talen en landen.

Levendige beschrijvingen van grotendeels verzonnen rituelen-Taxil bedacht zelfs een compleet vrouwelijk orde! –Ook moord en doodslag nemen een belangrijke plaats in. Gevolg was, dat weer een bestseller aan Taxils successen kon worden toegevoegd.
In het buitenland bleef het boek niet onopgemerkt; nadat het in 1887 compleet was, verschenen vertalingen in Spanje, Italie en Nederland.

Net als de oorspronkelijke uitgave verscheen de Nederlandse editie in afleveringen. Omdat de uitgever, de Liedse antiquaar J.W. van Leeuwen, niet kon beschikken over het Franse illustratiemateriaal, gaf hij de plaatselijke lithograaf opdracht 85 getrouwe kopieën te vervaardigen.

Pagina uit:Léo Taxil "Les Mystères de la Franc-Maçonnerie"

Om het boek voor de Nederlandse markt aantrekkelijk te maken, werd een aanhangsel toegevoegd over de Nederlandse vrijmetselarij. Helaas is niet te achterhalen wie dit supplement heeft samengesteld. De Nederlandse aanvulling is niet anti maçonniek, maar onthult wel geheimen; ritualen voor de leerling-, gezel en meester-graad, een ontwerp van de “Algemene Wet der Orde”, een maçonniek woordenlijst, en nog enkele documenten waarin een aantal vrijmetselaren met name genoemd worden.

Het succes waarop de uitgever hoopte , bleef uit. Taxil was in Nederland onbekend, het publiek was niet gewend aan publicaties in afleveringen en het boek was domweg te dik en te duur. Toen het in 1890 als compleet boek te koop was koste het fl. 7.70 een voor die tijd astronomisch bedrag. Een faillissement was het gevolg.

Pagina uit: Léo Taxil "Les Mystères de la Franc-Maçonnerie"

De bekende Rotterdamse uitgever D. Bolle nam voor een habbekrats de nog n stapels aanwezige losse afleveringen over, liet een nieuwe band ontwerpen en probeerde alsnog een succes te behalen. Ook dat werd een mislukking.
Inmiddels is het boek totaal vergeten, maar ook zeldzaam. Verzamelaars die niet als Sterzoeker geluk hebben zullen een exemplaar bezitten.

Duivels was de vrijmetselarij in de ogen van Léo Taxil, want het boek "de geheimen ven de Vrijmetselarij" bevat in werkelijkheid vele leugens en Taxil schreef het boek om de vrijmetselarij in een kwaad daglicht te stellen.


Reclame poster voor het boek van Léo Taxil: Les mysteres de la Franc-Maconnerie. Deze kreeg in Nederland de titel: "geheimen van de Vrijmetselarij".

Taxil was eerst zelf lid geweest van een vrijmetslaars loge, maar hij werd kort na zijn inwijding in de loge “Le Temple de l’Honneur Français” er weer uitgegooid wegens wangedrag.Hier uit voortkomende schreef hij een reeks boeken met de meest waanzinnige verdachtmakingen aan het adres van de Vrijmetselarij.

Taxil beweerde dat vrijmetselaars de duivel Baphomet aanbaden en beschuldigde Albert Pike, de toenmalige Grootmeester van de Grootloge, ervan dat hij de wereld wilde veroveren met de hulp van Lucifer. Hij werd door paus Leo XIII in audientie ontvangen en was een graag geziene gast op katholieke, anti-maçonnieke vergaderingen

De auteur van dit merkwaardig boek, de Fransman Léo Taxil (1854-1907). Taxil werd geboren als Marie-Joseph Gabriel Antoine Jogand-Pagès op 21 maart 1854 in Marseille (F). Hij volgde school aan het Jezuïtencollege. Na een financieel schandaal slaagde hij erin om naar Frankrijk te ontkomen en belandde aan in Genève (Zwitserland) waar hij zijn naam veranderde in Léo Taxil. Na ook uit Zwitserland te worden gezet wegens fraude, had hij ondertussen amnestie verkregen in Frankrijk en keerde in 1879 terug naar zijn land.

In de hevige antiklerikale sfeer die toen heerste in heel Frankrijk, meende Taxil dat het moment rijp was om antiklerikale publicaties te verspreiden. Hij schreef antikatholieke satires en maakte grappen over kerkelijke leiders. In de hoop om meer antikerkelijk materiaal te vinden trad hij in 1881 toe tot de vrijmetselaarsloge Le Temple de L'Honneur Français van Parijs. Zijn ware aard kwam snel naar boven en nog voor hij zijn 1ste graad kon behalen, werd hij er prompt weer uitgezet.

La Bible amusante

De voorbije jaren hadden zijn antiklerikale schrijfsels en boeken hem een bescheiden inkomen bezorgt maar hij had eveneens de ergernis van de kerk op zijn nek gehaald. Taxil had nood aan een ander doel voor zijn literaire talent.

Léo Taxil: Confessions d’un ex-libre-penseur

Op 23 april 1885 bekende Léo Taxil schuld en berouw voor de 'zonden' (lees: laster en leugens) die hij had begaan door zijn antiklerikale schrijfsels. Vanaf dan richtte hij zijn pijlen op de vrijmetselarij en schreef een hele reeks boeken. Titels zoals Les Mystères de la Franc-Maçonnerie, Le diable au XIXè siècle, Le Anti-christ et l'Origine de la Franc-Maçonnerie enz.
Titelpagina: Le Diable au XIXe Siècle.

Illustraie van Baphomet uit; Les Mystères de la Franc-Maçonnerie

Zijn favoriete onderwerp was de duivel Baphomet die volgens hem in de besloten loges door de vrijmetselaars werd aanbeden. In zijn boeken beschreef hij de tempels die aangekleed werden met de doodshoofden van Jezuïten en er zouden zich afschuwelijke rituelen afspelen. In andere publicaties had Taxil het over de duivelse eenheid van alle loges en Obediënties waar ook in de wereld.

Beroemd werd ook zijn valselijke beschuldiging aan het adres van Albert Pike, de toenmalige Grootmeester van zijn Orde die volgens Léo Taxil zou gezegd hebben: "Op 14 juli 1889 heeft Albert Pike, de Soevereine Opperpriester van de Universele Vrijmetselarij, zich gewend tot de 23 Allerhoogste Raadsleden van de Confederatie, en hen de volgende instructies overhandigd. [..] Dat de Religie van de Vrijmetselarij door alle geïnitieerden van de hoogste graad, zich moeten houden aan de zuiverheid van de Luciferiaanse Doctrine...enz.".

Titelpagina: La Vie de Jesus


Op het hoogtepunt van de hele hetze werd er in 1896 in Trente zowaar een anti-maçonniek congres georganiseerd. Maar liefst 36 bisschoppen, 50 episcopale afgevaardigden en meer dan 700 gedelegeerden, waarvan de meerderheid tot de clerus behoorde, waren hierop aanwezig Taxil's boeken werden een groot succes en hij oogstte zoals verwacht veel bijval in katholieke kringen maar viel weldra door de mand.

Le Fils De JésuiteTitelpagina: Le Fils De Jésuite

Op 19 april 1897 gebruikte Léo Taxil zijn immense populariteit om een grote meeting te houden in Parijs. Vele journalisten alsook leden van de katholieke hiërarchie kwamen er op af. Tot ieders verbazing verkondigde Taxil op deze meeting, dat elk woord dat hij de voorbije twaalf jaren had geschreven over die zogenaamde maçonnieke duivelsaanbidders kompleet verzonnen was, inclusief de beschuldigingen aan Albert Pike, en "dat alles ontsproten was aan zijn vruchtbare verbeelding.

Een Parijse krant publiceerde de daarop volgende week de 33 bladzijden tekst van zijn speech. De onverbeterlijke opportunist en fraudeur werd genoopt om Parijs te verlaten en hij trok zich terug in een statig landhuis op het platteland, waar hij een comfortabel leven leidde tot aan zijn dood in 1907.

U begreep het waarschijnlijk al; Sterzoeker is een groot verzamelaar van boeken van Léo Taxil. in de boekenkast van Sterzoeker zijn o.a te vinden. (Daarnaast een aantal vertalingen in het Nederlands en in het Engels):
•Confessions d’un ex-libre-penseur (?)
•À bas la calotte ! (1879)
•Les Soutanes grotesques (1879)
•La Chasse aux corbeaux (1879)
•Le Fils du jésuite (1879)
•Calotte et calotins (1880-1882). Histoire illustrée du clergé et des congrégations.
•Les Borgia (1881)
•Les Pornographes sacrés : la confession et les confesseurs (1882)
•La Bible amusante (1882)
•Un Pape femelle (1882)
•L'Empoisonneur Léon XIII et les cinq millions du chanoine (1883)
•La Prostitution contemporaine (1883)
•Pie IX devant l'Histoire (1883)
•Les Amours de Pie IX (1884) Livre publié sous le pseudonyme d'A. Volpi mais désavoué par Léo Taxil.
•Les Maîtresses du Pape (1884)
•La Vie de Veuillot immaculé (1884)
•Les Mystères de la Franc-Maçonnerie(1887)